Z telefonów zaufania mogą korzystać osoby, które podejrzewają, że mogą mieć depresję. W trakcie rozmowy mogą uzyskać od specjalistów informacje dotyczące sposobu postępowania. Rozmowy są bezpłatne i mają charakter anonimowy. Dzwoniący ma możliwość wypowiedzenia się w ważnych i trudnych dla niego sprawach. Pomoc polega na aktywnym, wspierającym słuchaniu. Specjalista może pomóc choremu na depresję w rozpoznaniu i nazwaniu trudności, analizowaniu możliwych sposobów postępowania w tej sytuacji, szukaniu oparcia w sobie i najbliższym otoczeniu. W takiej sytuacji pomoc będzie polegała na mobilizowaniu zasobów klienta, a także na mobilizowaniu jego własnej aktywności w rozwiązywaniu problemów. Z telefonu zaufania mogą korzystać także osoby, które wiedzą, że chorują na depresje, ale nadal mają opór przed pójściem do specjalisty (być może rozmowa z ekspertem pomoże podjąć decyzję o leczeniu). Ten rodzaj pomocy skierowany jest także do bliskich osób, które chorują na depresję.

Pomoc on-line to forma pomocy, z której coraz częściej korzysta wiele osób. Nawiązanie kontaktu przez Internet może się odbyć w dowolnym czasie i miejscu. Dzięki temu chory na depresję zgłaszający się po pomoc oszczędza czas, zmniejsza odległości oraz znosi istniejące bariery komunikacyjne. Nadawca przekazu może wybrać kontakt z dowolnym specjalistą w kraju, który świadczy tego rodzaju pomoc. Ma również możliwość wysłania wiadomości o tej samej treści do kilku różnych specjalistów. Dzięki temu może porównać odpowiedzi, które otrzymuje i dokonać wyboru, komu zaufać w dalszej korespondencji. Taka forma kontaktu daje też swobodę i bezpieczeństwo wypowiedzi. Osoba, która przełamuje swój lęk i wstyd, chce mieć pewność, że po drugiej stronie monitora jest życzliwy człowiek, któremu naprawdę można zaufać. Osoba odpowiadająca na listy spełnia często rolę powiernika, wirtualnego przyjaciela, niejednokrotnie jest też jedynym wsparciem nadawcy. Oczywiście nie do przecenienia jest wartość bezpośredniego kontaktu osoby potrzebującej pomocy z osobą jej udzielającej, ale ten rodzaj pomocy również może spełniać istotną funkcję, choćby na początku drogi wychodzenia z życiowej trudności.

Pomoc terapeutyczna polega na takiej interakcji między ludźmi, dzięki której osoba cierpiąca otrzymuje pomoc ze strony drugiej osoby, która słucha i ułatwia jej zrozumienie problemu. Psychoterapia pomaga również zinterpretować to, co się dzieje w naszym życiu i pełniej zrozumieć, jakie straty ponieśliśmy i jak przeżywamy smutek. Istnieje wiele form psychoterapii w leczeniu depresji. Jej wybór jest indywidualnie dostosowywany do klienta. Wśród najczęściej stosowanych form pomocy psychoterapeutycznej wymienia się: terapię poznawczo-behawioralną, psychodynamiczną, interpersonalną.

Do leczenia w poradni psychiatrycznej kwalifikują się:

• osoby z niewielkim nasileniem dolegliwości depresyjnych, bez tendencji i myśli samobójczych, dobrze współpracujący i posiadający oparcie w grupie (rodzina, przyjaciele);
• pacjenci uprzednio hospitalizowani, aktualnie bez dolegliwości (w remisji choroby), wymagający jedynie okresowej kontroli, z leczeniem podtrzymującym lub bez niego.

Wizyty w poradni psychologicznej odbywają się średnio raz w miesiącu, ale w razie potrzeby mogą odbywać się częściej. Dla pacjentów, u których istnieje wyraźne zalecenie psychoterapii, korzystnym rozwiązaniem jest terapia na oddziale stacjonarnym, w poradni ambulatoryjnej lub ośrodku dziennym. Pacjenci chorzy na depresję i uzależnieni od substancji psychoaktywnych (alkohol, leki, narkotyki) powinni być leczeni całościowo, zwłaszcza w okresie nasilenia dolegliwości lub zespołu abstynencyjnego. Informacje o możliwości i miejscu leczenia uzyskać można w najbliższej poradni zdrowia psychicznego lub na oddziale psychiatrycznym.

Do leczenia w oddziale dziennym lub trybie dziennym oddziału stacjonarnego kwalifikują się:

• osoby z depresją o umiarkowanym nasileniu bez tendencji i myśli samobójczych;
• pacjenci w poprawie po leczeniu stacjonarnym – jako kontynuacja leczenia.

Pacjent przychodzi do ośrodka codziennie i pozostaje tam od rana do popołudnia. Pacjenci oddziałów dziennych mają możliwość korzystania ze wszelkich form terapii prowadzonych na oddziale, podobnie jak pacjenci stacjonarni. Różnica polega na tym, że po zakończeniu programu terapeutycznego pacjent udaje się do domu. Dużą korzyścią tego typu hospitalizacji jest połączenie oddziaływań leczniczych ośrodka z własną aktywnością pacjenta. Wiele przekazanych w trakcie programu terapeutycznego wskazówek może zostać na bieżąco „przetestowane” przez pacjenta w życiu codziennym. I odwrotnie, pacjent może wnosić do kontaktu terapeutycznego sprawy aktualne, które pojawiają się w trakcie leczenia.

Nie każdy chory na depresję musi być hospitalizowany. Najczęściej pobyt w szpitalu jest zalecany osobom, które wymagają leczenia z powodu:

• depresji o ciężkim przebiegu,
• depresji z objawami psychotycznymi (np. urojeniami, omamami),
• próby samobójczej,
• depresji o niecharakterystycznym przebiegu.

Przyjęcia do szpitala wymagają osoby, które z powodu nasilenia objawów depresji nie są w stanie samodzielnie funkcjonować w domu i w pracy. Hospitalizacja umożliwia rozpoczęcie podawania leków w warunkach całodobowej opieki. Zapewnia to możliwość szybkiej interwencji w przypadku ewentualnych działań niepożądanych lub nieskuteczności leczenia. W okresie hospitalizacji możliwe jest wprowadzenie doraźnych zmian w postępowaniu terapeutycznym (zwiększenie dawki leku nasennego, uspokajającego) lub podjęcie szybkich działań w przypadku pojawienia się nowych dolegliwości. W trakcie pobytu na oddziale pacjent przyjmuje leki, uczestniczy w proponowanych formach terapii, istnieje codzienny kontakt pacjenta z lekarzem, możliwość kontroli agresywnych zachowań pacjenta, prowadzenia systematycznej diagnostyki oraz korzystania z pomocy zespołu fachowców i konsultantów.

W naszym kraju jest wiele ośrodków i organizacji, które oferują pomoc psychologiczną, prawną, a nawet materialną dla osób, które znajdują się w trudnej sytuacji życiowej. Pomoc taka jest zwykle bezpłatna i ogólnodostępna. Korzystanie z takiej pomocy wymaga wcześniejszego zgłoszenia się do konkretnego ośrodka i umówienia się na wizytę. W kryzysie, gdzie pomoc jest potrzebna natychmiastowo, warto korzystać z telefonów zaufania. Gwarantują one dyskrecję, informacje o najbliższych ośrodkach pomocowych i wsparcie.